U hebt vermoedelijk al horen spreken over de bezoldigings-theorie. Die stelt dat een vennootschap haar zaakvoerder mag vergoeden niet alleen met een loon, maar ook met allerlei voordelen van alle aard (“in natura”), zoals het gratis wonen in een woning van de vennootschap of het gratis beschikken over een tweede verblijf van de vennootschap.
Dat kan nog steeds, maar tegenover de kosten (van de bezoldiging van de zaakvoerder onder de vorm van de gratis terbeschikkingstelling aan de zaakvoerder) moeten werkelijke prestaties staan. Het feit dat de zaakvoerder prestaties levert voor de vennootschap in het algemeen volstaat op zich niet. Een economische of cijfermatige noodzaak (onderbouwd en gedocumenteerd) om op die manier te belonen is vereist. Meestal gaat het ook over een extra bezoldiging (die men toevallig toekent net na de aankoop van vastgoed), bovenop diegene die men al kreeg, zodat specifieke fiscale planning vereist is!